Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Klasyfikacja przeciągarek - obróbka skrawaniem
Przeciągarki dzielimy na dwie podstawowe grupy, a mianowicie: przeciągarki ogólnego przeznaczenia oraz przeciągarki specjalne. Przeciągarki ogólnego przeznaczenia obejmują obrabiarki wewnętrzne poziome oraz wewnętrzne pionowe. Każda z tych dwóch odmian może występować jako jedno lub dwu suwakowa.
Do przeciągarek ogólnego przeznaczenia zalicza się przeciągarki pionowe przystosowane do przepychania. Przeciągarki zewnętrzne występują jako jedno lub dwu suwakowe. Dalsza klasyfikacja przeciągarek może być również dokonana według maksymalnej siły roboczej. Według tych kryteriów małymi są zwane przeciągarki o maksymalnej sile roboczej do 10 ton, średnimi – przeciągarki dysponujące maksymalną siłą od 10 do 25 ton, zaś wielkimi przeciągarki dysponujące maksymalną siłą roboczą ponad 25 ton.
Przeciągarki poziome - obróbka skrawaniem
Przeciągarki poziome ogólnego przeznaczenia są powszechnie używane przeciągarka pozioma składa się z korpusu, łoża z nogą oraz wysięgnika. Trzy elementy są odlewami żeliwnymi razem połączonymi. Korpus przeciągarki ma wbudowaną pompę oleju napędowego połączoną z silnikiem elektrycznym. Pompa łączy się przewodami rurowymi z cylindrem. W cylindrze znajduje się tłok oraz drąg tłokowy wystający na zewnątrz. Łożę przeciągarki z jednej strony jest podparte nogą, a z drugiej zaś przymocowane do korpusu obrabiarki. W łożu znajdują się dwie prowadnice walcowe, po których mogą się przesuwać sanie narzędziowe połączone drągiem tłokowym z tłokiem w cylindrze. Do sań narzędziowych jest przymocowana obsada narzędzia. Na czole łoża od strony wysięgnika znajduje się płyta oporowa z otworem. Na zewnątrz łoża, poniżej płyty oporowej jest przytwierdzony do niego wysięgnik. Zadaniem wysięgnika jest pomieszczenie w nim już obrobionych przedmiotów i gromadzenie smaru. Często wykorzystuje się wysięgnik, zwłaszcza przy długich przeciągaczach, do umieszczenia w nim podtrzymek narzędzia, koniecznych, zwłaszcza w początkowym okresie obróbki, kiedy narzędzie rozpoczyna proces skrawania. Przeciągarki zazwyczaj buduje się jako jedno suwakowe, rzadko jako dwu suwakowe, zawsze jednak o napędach hydraulicznych. Przebieg pracy na przeciągarce poziomej i jest następujący kropka z pompy skierujemy olej napędowy do cylindra, aby spowodować całkowite przesunięcie tłoka w kierunku łoża przeciągarki. Następnie przedmiot, który mamy obrabiać, przykładamy do tarczy oporowej, przeprowadzamy przeciągacz przez otwór w przedmiocie i w tarczy oraz zamocowujemy przeciągacz w uchwycie suportu lub sań przeciągarki. Uruchamiamy pompę, kierując olej napędowy do cylindra od strony łoża. Tłok zacznie się przesuwać razem z drągiem tłokowym, saniami narzędziowymi imakiem, i przeciągaczem. Proces obróbki drwa tak długo, aż przeciągacz cały przejedzie przez otwór w przedmiocie. W przypadkach głębokich przeciąganych profilów rozdziela się proces skrawania na dwa, a czasem na trzy przeciągacze stanowiące razem jeden komplet narzędzi. Przeciągarki pionowe jak sama nazwa wskazuje, mają pionowy układ w swojej budowe. Przeciągarki pionowe bywają również budowane w ten sposób, że mogą pracować jako wewnętrzne oraz jako zewnętrzne. Takie przeciągarki nazywamy uniwersalnymi. Wielką zaletą przeciągarek pionowych są ich znacznie mniejsze rozmiary niż przeciągarek poziomych, dzięki czemu zajmują mniej miejsca. Procesy obróbki przepychaniem wykonuje się zawsze na obrabiarkach o pionowym układzie budowy.
Przeciągacze i przepychacze - obróbka skrawaniem
Przeciągacze i przepychacze jako narzędzia wieloostrzowe pracują w ten sposób, że w procesie skrawania bierze udział szereg ostrzy stopniowo o coraz większych wymiarach. Istotna różnica między przeciągaczem i przepychaczem polega na różnym ukształtowaniu ich zakończeń. Przeciągacze mają część chwytową przednią, której przepychacze nie potrzebują. Przeciągacze mają również zakończenie tylne, zwane podparciem, które jest zbyteczne w przepychaczach. Projektując przeciągacz lub przepychacz wewnętrzny, należy tak ukształtować zarysy ostrzy tych narzędzi, aby dobrać najwłaściwsze kąty ostre oraz aby wielkość rowków między ostrzami była wystarczająca do pomieszczenia wiórów powstałych w czasie procesu skrawania. Przeciągacze i przepychacze umożliwiają szybką i dokładną obróbkę różnie ukształtowanych rodzajów powierzchni wewnętrznych oraz zewnętrznych
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Strugarki poprzeczne
Strugarki poprzeczne stosuje się do obróbki drobnych elementów w produkcji jednostkowej lub mało seryjnej. Strugarki poprzeczne dzielą się na strugarki stołowe, poprzeczne zwykłe produkcyjne, poprzeczne sposobem suportu, poprzeczne specjalne oraz strugarki poprzeczne ciężkie. Kryterium dalszego podziału strugarek poprzecznych stanowi maksymalna długość skrawania. Małe strugarki mają do 250 mm, średnie do 500 mm, ciężkie do 500 mm maksymalnej długości skrawania strugarka poprzeczna ogólnego przeznaczenia, produkcyjna składa się z podstawy oraz przymocowanego na niej korpusu podstawa, oraz korpus są odlane z żeliwa kropka do tylnej części korpusu jest przytwierdzony silnik elektryczny z osłoną pasów napędu. W górnej części korpusu w prowadnicach jest osadzony suwak. Na czole suwaka umieszcza się z suport, który można wychylać o pewien kąt w płaszczyźnie pionowej. Na przodzie suportu znajduje się odchylny imak nożowy. Stół roboczy strugarki jest zawieszony na prowadnicach sań stołu. Niezależnie od tego stół jest podparty z przodu płytą, która ma za zadanie usztywnienie połączenia stołu z saniami oraz korpusem strugarki. W stole osadzone są w pionowych prowadnicach korpusu, dzięki czemu można je razem ze stołem podnosić lub opuszczać. Śruba osadzona pionowo pod saniami ma za zadanie umożliwienie podnoszenia stołu razem z saniami. Napęd suwaka jest mechaniczny, a niekiedy hydrauliczny. Posuwy robocze stołu strugarki uruchamia się w zasadzie prawie zawsze za pomocą mechanizmu zapadkowego.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Dłutownice - obróbka skrawaniem
Dłutownice stosuje się do obróbki tylko takich przedmiotów, których wykonanie na innych obrabiarkach nie jest możliwe lub jeżeli wyprodukowanie specjalnego narzędzia byłoby trudne i kosztowne. Na dłutownicach obrabia się przedmioty produkcji jednostkowej lub co najwyżej mało seryjnej. dłutownice dzielą się na dłutownice ogólnego przeznaczenia oraz dłutownice specjalizowane i specjalne. Dłutownice ogólnego przeznaczenia służą do wykonywania wszystkich podstawowych robót, które powinny być dokonane na obrabiarkach tego rodzaju. Dłutownice specjalizowane są przystosowane do różnych robót narzędziowych, mają charakter obrabiarek uniwersalnych, niektóre zaś są skonstruowane wyłącznie do produkcji tłoczników. Dłutownice specjalne przeznaczone są tylko do pewnych ściśle określonych robót, które można za ich pomocą wykonać. Podział dłutownic może być dokonany również według kryteriów maksymalnej wysokości strugania. W małych dłutownicach nie przekracza ona 250 mm, w średnich 650 mm, zaś w wielkich maksymalna wysokość dłutowania jest większa od 650 mm.
Dłutownice ogólnego przeznaczenia występują w dwóch zasadniczych odmianach, a mianowicie z niepochylonym lub z pochylonym suwakiem. Nowoczesne rozwiązania dłutownic prawie całkowicie eliminują rozwiązania wspornikowe, zastępując je łożem. Opisując typową dłutownicę, wybierzemy nowoczesne rozwiązanie z łożem oraz pochylnym suwakiem. Łoże dłutownicy ma dwie wzdłużne prowadnice, na których spoczywają sanie wzdłużne. Na prowadnicach wzdłużnych przesuwają się sanie poprzeczne oraz stół obrotowy zamocowany na tych saniach. Stojak przytwierdzony do łoża mieści w sobie mechaniczny lub hydrauliczny napęd suwaka. suwak pochylny może zmieniać swoje położenie wychylając się w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny stołu. Wszystkie posuwy wzdłużne, poprzeczne i obrotowe stołu są mechaniczne.
Narzędzia do strugarek i dłutownic - obróbka skrawaniem
Noże do strugarek wzdłużnych i poprzecznych w zasadzie nie różnią się między sobą. Materiałem na noże strugarskie jednolite jest stal narzędziowa węglowa lub niskostopowa. W praktyce coraz częściej stosuje się noże z płytkami ze stali szybkotnącej lub węglików spiekanych. W takich przypadkach trzonek noża wykonuje się ze stali węglowej. Powszechnie przyjęło się używanie nożyk strugarskich odgiętych. Zaletą takiego ukształtowania jest to, że w czasie strugania mają one tendencję do odginania się ku tyłowi, co w przypadku może prostych musi spowodować wgłębianie się wierzchołka ostrza noża materiał poniżej ustawionej głębokości skrawania. Przy nożach odgiętych wierzchołek ostrza znajduje się w połowie szerokości trzonka noża, a więc w przypadku odchylenia ku tyłowi wskutek oporów skrawania, wierzchołek nie będzie się wgłębiał materiał, lecz raczej skrawanie będzie płytsze. Wadą noży odgiętych jest natomiast to, że z racji swojej krzywizny muszą więcej wystawać z imaka, co powoduje szkodliwe drgania. Noże do dłutowania wykonuje się z takich samych materiałów jak może do strugania, z tym zastrzeżeniem, że unika się stosowania płytek z węglików spiekanych, jako mało odpornych na uderzenia.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Przeciąganie - obróbka skrawaniem
Przeciąganie jest nowoczesnym sposobem obróbki metali za pomocą narzędzi wieloostrzowych. Przeciągarkami nazywamy obrabiarki przeznaczone do obróbki otworów lub powierzchni zewnętrznych za pomocą odpowiednio przystosowanych narzędzi. Przy obróbce przeciąganiem narzędzie wykonuje ruch roboczy prostoliniowy, natomiast przedmiot nie zmienia swojego położenia. Narzędzia stosowane przy obróbce tego rodzaju nazywamy przeciągaczami. Przeciągacz jest narzędziem, które jest ciągnięte w czasie procesu skrawania. Stąd pochodzi nazwa tego rodzaju obróbki. Istnieją jednak przypadki podobnej obróbki, kiedy narzędzie nie jest ciągnięte, lecz pchane. W takim przypadku mamy do czynienia z narzędziem, zwanym przepychaczem. Obróbka metali za pomocą przepychaczy możemy wykonywać na odpowiednio przystosowanych przeciągarkach lub nawet na prasach. Do zalet obróbki przeciąganiem należy zaliczyć jej wydajność, dokładność wymiarową oraz wysoki stopień jakości obrobionych powierzchni. Ujemną stroną tego rodzaju obróbki jest wielki koszt narzędzi oraz trudności ich wykonania. W związku z powyższym przeciągania opłaca się stosować w produkcji wieloseryjnej i masowej.
Frezy palcowe mają jak wiemy, część chwytową cylindryczną lub stożkową. W pierwszym przypadku część chwytową cylindryczną freza wprowadzamy do oprawki z tuleją zaciskową.
Po dokręceniu nakrętki, a więc po zaciśnięciu freza, wkładamy oprawkę do stożkowego gniazda końcówki wrzeciona. Przez otwór we wrzecionie wprowadzamy długą śrubę, której jeden koniec wkręcamy w nagwintowany otwór w oprawce. Na drugim końcu śruby znajduje się również gwint, który umożliwia dociągnięcie trzpienia śrubą do gniazda B wrzecionie. Po założeniu podkładki na koniec śruby wystającej z wrzeciona dokręcamy nakrętkę. W ten sposób została dociągnięta oprawka freza do gniazda wrzeciona.
Frezów walcowych z częścią chwytową stożkową morsa nie możemy bezpośrednio osadzić w gnieździe stożkowym wrzeciona, ponieważ otwory stożkowe wrzeciona frezarek mają inne, znormalizowane stożki. Wobec tego zachodzi potrzeba stosowania oprawek redukcyjnych, które mocuje się śrubą dociągającą podobnie jak oprawki. Istotną różnicą polegającą na tym, że śruba dociągająca jest wkręcona w część chwytową freza frezy walcowo-czołowe nasadzane mocujemy za pomocą oprawek. Zamocowanie freza w oprawce następuje dzięki wpustowi oraz śrubie wkręcanej od strony czoła oprawki. W tym przypadku, również, jak i w innych, należy oprawkę dociągnąć do gniazda wrzeciona za pomocą śruby dociągającej.
Na oprawce tego rodzaju możemy również mocować małe głowice frezowe. W niektórych przypadkach ciężkie głowice frezowe mocuje się odmiennie, wykorzystując do tego celu wystającą część zewnętrzną stożkową wrzeciona frezarki.
Frezy walcowe oraz frezy tarczowe używane do pracy na frezarkach poziomych mocuje się na trzpieniach frezarskich. Trzpień frezarski jednym końcem wprowadzamy do otworu stożkowego w gnieździe wrzeciona, drugim zaś otwór w podwieszonej na belce frezarki. Trzpień frezarski dociągamy do gniazda we wrzecionie dzięki śrubie dociągowej. Frezy osadzone na trzpieniu unieruchamia się za pomocą wpustów oraz tulejek dystansowych. Tulejki dystansowe ściskają frez lub kilka frezów, dzięki do kręceniu nakrętki znajdującej się na końcu trzpienia.
Mocowanie przedmiotów obrabianych na frezarkach.
W czasie frezowania przedmiot musi być zamocowany. Przedmioty mocuje się w imadłach frezarskich lub przyrządach. Można również mocować przedmioty do kątowników. Istnieją także przykłady mocowania przedmiotów frezowanych do stołów frezarek.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Struganie i dłutowanie.
Nowoczesne metody obróbki metali skrawaniem nie stwarzają wielkich perspektyw rozwojowych dla obrabiarek przeznaczonych do wykonywania nimi strugania lub dłutowania. Te procesy skrawania w wielu przypadkach zastąpiono przez frezowanie lub inne rodzaje obróbki skrawaniem. Pomimo to istnieje wiele takich procesów technologicznych obróbki skrawaniem metali, z których bardzo trudno wyeliminować struganie i dłutowanie. Jednym z argumentów przemawiających za zachowaniem tych sposobów obróbki jest prostota, taniość i łatwość wykonania we własnym zakresie narzędzi potrzebnych do strugarek i do dłutownic.
Procesy skrawania przez struganie mogą być wykonywane za pomocą strugarek wzdłużnych lub poprzecznych. Struganie wzdłużne odbywa się w ten sposób, że przedmiot jest zamocowany na stole strugarki i razem z nią wykonuje ruch prostoliniowo-zwrotne. Nóż w czasie skrawania jest nieruchomy, natomiast po każdym ze skrawaniu warstwy materiału zostaje przesunięty w kierunku poprzecznym do kierunku stawu o wielkość przyjętego posuwu.
Struganie poprzeczne polega na tym, że narzędzie wykonuje ruch główny, zaś przedmiot wraz ze stołem ruch posuwowy. Dłutowanie jest w istocie struganiem, zaś obrabiarki przeznaczone do tego celu, zwane dłutownicami, są strugarkami pionowymi. W czasie procesu dłutowania nóż wykonuje ruch główny prostoliniowo-zwrotny, zaś przedmiot przymocowany do stołu obrabiarki wykonuje ruchy posuwowe. Strugarki wzdłużne ten rodzaj obrabiarek skrawaniem dzielimy na strugarki wzdłużne ogólnego przeznaczenia oraz strugarki wzdłużne specjalizowane i specjalne. Strugarki wzdłużne ogólnego przeznaczenia dzielimy na jedno oraz dwu stojakowe. Strugarki wzdłużne specjalizowane i specjalne obejmują obrabiarki przystosowane do strugania na okrągło oraz strugarki wzdłużne przystosowane do kopiowania.
W dalszym podziale strugarki wzdłużne dzielimy na małe, średnie oraz wielkie. Kryterium podziału stanowi maksymalne szerokość strugania, która przez drukarkach wzdłużnych małych dochodzi do 800 mm, przy średnich nie przekracza 1600 mm, zaś przy wielkich jest większa od 1600 mm szerokości strugania. Przechodząc do ogólnego opisu budowy strugarek wzdłużnych jedno stojakowych, trzeba na wstępie zaznaczyć, że ten rodzaj strugarek jest najbardziej rozpowszechniony. Napęd stołu najczęściej bywa mechaniczny, uzyskiwany za pomocą koła zębatego oraz zębatki.
Stosowanie hydraulicznego napędu stołu należy raczej do rzadkości. Obok stołu, zazwyczaj z prawej strony, znajduje się stojak z dwiema pionowymi prowadnicami. Po tych pionowych prowadnicach może przesuwać się do góry i do dołu, belka suportowa mające dwie poziome prowadnice dla jednego lub dwóch suportów głównych.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Strugarki jedno-stojakowe często mają jeszcze jeden suport boczny podwieszony na pionowych prowadnicach stojakach. Strugarki wzdłużne dwu stojakowe mają łoże z podłużnymi prowadnicami stołu, który wykonuje ruch prostoliniowo – zwrotny. Napęd stołu jest w zasadzie, taki sam jak w strugarkach wzdłużnych jedno stojakowych. Z obydwu stron łoża są przymocowane stojaki. Na ich pionowych prowadnicach jest podwieszona belka suportowa moją mogąca przesuwać się do góry i do dołu.
Frezarki bezwspornikowe
Frezarki bezwspornikowe buduje się przede wszystkim jako frezarki pionowe. Jak wskazuje nazwa, nie mają one wspornika, lecz na prowadnicach podstawy frezarki spoczywają sanie stołu, które mogą się przemieszczać wzdłuż prowadnic łoża frezarki. Na prowadnicach sani stołu przesuwa się w kierunku poprzecznym stół frezarki.
Drugą cechą charakterystyczną tych frezarek jest to, że cały wrzeciennik łącznie z silnikiem napędzającym przesuwa się do góry oraz ku dołowi po pionowych prowadnicach kadłuba frezarki. Frezarki bez wspornikowe przeznaczone są do obróbki ciężkich dużych przedmiotów.
Frezarki wzdłużne
Frezarki wzdłużne portalowe różnią się konstrukcją zasadniczy sposób od dotychczas opisywanych frezarek. frezarki wzdłużne mają długie łoże, na którego prowadnicach przesuwa się wzdłużnie wzdłuż frezarki. Z tyłu nie wykonuje ruchów poprzecznych. Na prowadnicach dwóch stojaków jest podwieszona belka Poprzeczna, która może podnosić się ku górze i upuszczać ku dołowi, razem z jednym lub z kilkoma oddzielonymi w wrzeciennikami.
Wrzecienniki mogą przesuwać się po prowadnicach belki poprzecznej. Tego rodzaju frezarki mają jeszcze inne, boczne wrzecienniki podwieszone każdy na prowadnicach jednego ze stojaków. Wszystkie wrzeciennki lub tylko dwa podwieszone na belce poprzecznej bywają skrętne w płaszczyźnie pionowej. Opisana frezarka należy do ciężkich typów wielowrzecionowych frezarek wzdłużnych. istnieją również lżejsze typy takich frezarek, jak na przykład o trzech lub tylko dwóch wrzecionach. frezarki wzdłużne o trzech wrzecionach mają dwa wrzecienniki podwieszone na stojakach oraz 1 na belce poprzecznej.
Frezarki wzdłużne o dwóch wrzecionach mają je umieszczone naprzeciw siebie na prowadnicach stojaków. W tym ostatnim przypadku Obydwa wrzecienniki są skrętne w płaszczyźnie pionowej. Frezarki wzdłużne przeznaczone są przede wszystkim do frezowania płaszczyzn, długich prowadnic i tym podobnych. w ich Wielką zaletą jest między innymi równoczesne skrawanie wieloma narzędziami frezarki wzdłużne mogą być również wyposażone w supporty drukarskie a nawet szlifierskie, dzięki czemu niepomiernie wzrasta ich przydatność i uniwersalność.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Inne rodzaje frezarek
Istnieje jeszcze szereg innych, z których na uwagę zasługują frezarki karuzelowe. Są to frezarki w obudowie przypominającej tokarkę karuzelową. Wrzeciennik o pionowej osi przesuwa się w kierunku poprzecznym po prowadnicach belki, zaś z nią razem ku górze i do dołu po prowadnicach stojaka lub stojaków. Tego rodzaju frezarek używa się do obróbki płaszczyzn przy produkcji seryjnej lub masowej. Z dalszych rodzajów frezarek należy wspomnieć o frezarko-kopiarka do obróbki krzywek lub matryc oraz frezarką-grawerkach używanych do robót grawerskich. wśród frezarek specjalnych branżowych na uwagę Zasługują frezarki uniwersalne narzędziowe.
Frezy
Frezy mogą skrawać obwodowo lub czołowo. Frezowanie obwodowe zachodzi wtedy, gdy oś freza jest równoległa do obrabianej powierzchni. Jeżeli oś narzędzia jest do niej prostopadła, wtedy odbywa się skrawanie czołowe. Rozeznanie, Czy mamy do czynienia z frezem lewo tnącym czy też prawo tnącym, dokonuje się w ten sposób, że patrzymy na narzędzie od strony wrzeciona obrabiarki. jeżeli narzędzie ma kierunek obrotu zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegarka, oznacza to, że narzędzie jest prawotnące jeżeli kierunek obrotu narzędzia jest odwrotny, narzędzie jest lewotnące.
Istnieje szereg narzędzi, które przez zmianę sposobu ich założenia na trzpieniu frezarskim mogą być prawo lub lewo tnącymi. Jeżeli takie narzędzie nie jest symetryczne, wtedy patrząc na frez od strony dłuższej krawędzi skrawającej, możemy zaznaczyć, czy jest on lewo czy też prawo tonący istnieje jeszcze podział frezów na prawozwojny i lewozwojny. Jeżeli rowki na wiele biegną wzdłuż linii śrubowej prawej wraz jest prawo zwojowy, jeżeli wzdłuż linii śrubowej lewej – narzędzia jest lewozwojowe. Jako frezy ścinowe wykonuje się frezy palcowe, tarczowe i kątowe.
Są to narzędzia o prostych kształtach. frezy ostrzach zataczanych – to narzędzia o złożonych kształtach ich cechą charakterystyczną jest fakt, że ostrzenie narzędzia nie powoduje zmiany jego profilu. Frezy ścinowe i zataczane mogą być wykonane z jednolitego materiału- najczęściej ze stali szybkotnącej lub gorszych gatunków stali, lecz biorąc pod uwagę przeznaczenie frezów, należy rozróżnić wśród nich narzędzia nadające się do obróbki płaszczyzn, do obróbki powierzchni stopniowanych oraz narzędzia do przecinania. Do obróbki płaszczyzn stosuje się głowice frezowe trzpieniowe, a więc stanowiące jedną całość z trzpieniem. Stosuje się też głowice nasadowe, te ostatnie stosuje się najczęściej. Noże głowic frezowych mogą być wykonane ze stali szybkotnącej lub mieć tylko ustawione płytki z węglików spiekanych. Do obróbki płaszczyzn stosuje się również frezy walcowe prawo lub lewo zwojowe. Frezy walcowe są narzędziami nasadzanymi.
Mogą one mieć ostrza proste lub śrubowe. Ostrza śrubowe dają znacznie lepsze rezultaty skrawania. Uzyskanie najwyższej wydajności skrawania umożliwiają frezy walcowe zespołowe, składające się z jednego freza lewozwojowego oraz drugiego freza prawozwojowego. Obróbka powierzchni stopniowanych, A więc tak zwanych powierzchni z obrzeżem, wymaga stosowania frezów palcowych walcowo-czołowych lub frezów walcowo-czołowych. frezy palcowe walcowo-czołowy wykonuje się z częścią chwytową cylindryczną lub stożkową.
Chwyty stożkowe takich frezów mają stożek morsa. Frezy walcowo-czołowe należą do narzędzi nasadzanych, pracują na trzpieniach frezarskich. Do obróbki rowków na kliny stosuje się zazwyczaj frezy tarczowe trzystronne z zębami prostymi. frezowanie większych rowków o zarysie prostoliniowym wymaga stosowania frezów tarczowych skośnych. Rowki na spusty wykonuje się frezami palcowymi z chwytem walcowym lub chwytem stożkowym morsa. Frezowanie rowków teowych wymaga stosowania frezów trzpieniowych, natomiast obrabianie prowadnic kątowych, frezów innych wśród frezów kątowych nasadzanych rozróżniamy symetryczne i niesymetryczne. Służą one między innymi do frezowania rowków śrubowych przy produkcji narzędzi kropka do grupy narzędzi, którymi można frezować rowki prostoliniowe, należy zaliczyć frezy tarczowe piłkowe, które mogą być również używane do przecinania materiału na frezarce mogą one mieć uzębienie drobne, średnie lub grube.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Powierzchnie o zarysie krzywoliniowym obrabiamy frezami zataczanymi typowymi przedstawicielami tej grupy są frezy krążkowe półokrągłe wypukłe, frezy krążkowe pół okrągłe wklęsłe, frezy krążkowe do uzębień. Wszystkie one są frezami z nasadzanymi. Jedynie frezy ślimakowe do uzębień, wykonuje się jako trzpieniowe lub nasadzane.
O wyborze frezarki przez użytkownika decydują dwa zasadnicze czynniki.
Pierwszym z nich są wymiary przedmiotów, które na danej frezarce mają być obrabiane, drugim zaś – wydajność. Wymiary obrabianych przedmiotów decydują o wielkości stołu frezarki oraz o maksymalnej odległości osi wrzeciona od stołu frezarki. O wydajności frezarki można się orientować z takich danych, jak: moc, zakres prędkości obrotowych, posuwów i tym podobne.
Klasyfikacja frezarek
W najogólniejszym podziale rozróżniamy frezarki ogólnego przeznaczenia, frezarki specjalizowane oraz frezarki specjalne branżowe. Frezarki ogólnego przeznaczenia dzielą się na frezarki Stołowe, poziome wspornikowe, pionowe, wspornikowe, uniwersalne, pionowe bez wspornikowe, frezarki podłużne, karuzelowe, półautomatyczne i automatyczne. Frezarki specjalizowane dzielą się na frezarki – kopiarki, frezarki do okrągłego frezowania, frezarki do rowków wpustowych, frezarki do taśmy i inne. Frezarki specjalne branżowe dzielą się na frezarki specjalne narzędziowe, frezarki specjalne dla hutnictwa, dla Kolejnictwa oraz różne inne frezarki specjalne. Wszystkie wymienione frezarki ulegają dalszemu podziałowi według kryteriów wielkości. Tak więc niektóre z nich mogą być zaliczane do lekkich, inne do średnich lub ciężkich.
Frezarki Stołowe
Wśród frezarek ogólnego przeznaczenia najprostsze w budowie i obsłudze są frezarki Stołowe. Służą one do obróbki drobnych przedmiotów, raczej w produkcji jednostkowej niż seryjnej lub masowej. Frezarki Stołowe mają posuwy wyłącznie ręczne, uruchamiane za pomocą pokręteł i śrub pociągowych lub za pomocą dźwigni. Stół takiej frezarki ma przesuw lub wzdłużne, poprzeczny i pionowy. Napęd wrzeciona następuje od silnika elektrycznego umieszczonego wewnątrz kadłuba frezarki. Zmianę prędkości wrzeciona najczęściej uzyskuje się za pomocą stopniowych kół napędu pasowego. Ze względu na małe wymiary, frezarki tego rodzaju Umieszcza się na stołach warsztatowych, do których są przymocowywane z tej właśnie przyczyny są one zwane frezarkami stołowymi.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Obróbka skrawaniem Śląskie
Toczenie frezowanie Śląskie
Obróbka skrawaniem Dolnośląskie
Toczenie frezowanie Dolnośląskie
Frezarki wspornikowe
Frezarki wspornikowe stanowią podstawowy rodzaj obrabiarek, który wyposażone są w warsztaty mechaniczne. Wynika to w znacznym stopniu z rozległych możliwości ich użycia do wykonywania przeróżnych robót kropka zakres przydatności frezarek wspornikowych można bez większych trudności jeszcze bardziej poszerzyć przez zastosowanie takich dodatkowych urządzeń, jak stoły obrotowe, podzielnice i tym podobne. Frezarki wspornikowe biorą swoją nazwę od wspornika. Wspornik jest jedną z głównych części frezarki. Znajdują się na nim sanie stołu oraz stół. Odlany łącznie z podstawą, Kadłub frezarki ma dwie prowadnice po tych prowadnicach wspornik może przesuwać się z góry i ku dołowi. Przemieszczanie się wspornika dokonuje się za pomocą śruby uruchamianej korbą. Śruba znajduje się pod wspornikiem. W górnej części, w płaszczyźnie poziomej odcinek wspornik ma prowadnice, po których sunie stołu mogą się przesuwać w kierunku poprzecznym. W tych prowadnicach sań może się przesuwać stół frezarki w kierunku wzdłużnym.
Opisane cechy frezarek wspornikowych są wspólne dla obydwóch ich rodzajów, a mianowicie dla frezarek wspornikowych poziomych oraz frezarek wspornikowych pionowych. Dla uproszczenia używamy nazw frezarka pozioma oraz frezarka pionowa. Frezarki poziome mają poziomo ustawioną oś swego wrzeciona, natomiast oś wrzeciona frezarek pionowych jest ustawiona pionowo kropka konsekwencją pionowego ustawienia osi wrzeciona frezarki jest oczywiście inne rozwiązanie konstrukcji górnej części kadłuba oraz wrzeciennika obrabiarki w przypadkach, gdy stóp frezarki poziomej może być skręcany w płaszczyźnie poziomej, frezarkę nazywamy frezarką uniwersalną. Aby można było skręcać stół, musimy między saniami stołu i stołem umieścić element pośredni, czyli tak zwaną obrotnicę. Jeżeli wrzeciennik frezarki pionowej może być skręcany w płaszczyźnie pionowej, mamy do czynienia z frezarką pionową uniwersalną.
Prace wykonywane na frezarce poziomej kropka ten rodzaj obrabiarki jest szeroko stosowany, ponieważ umożliwia on użycie frezów walcowych i tarczowych zamocowanych na trzpieniu frezarskim, który jest jednym końcem osadzony w gnieździe wrzeciona frezarki, drugi zaś jego koniec jest podparty w zawieszonej na belce. W przypadkach bardzo ciężkich warunków skrawania stosuje się czasem dwie podtrzymki trzpienia frezarskiego. Frezarki poziome uniwersalne w połączeniu z takim wyposażeniem, jak podzielnica skrętna głowica, dodatkowy stół obrotowy, gitara i tym podobne, umożliwiają frezowanie kół zębatych, krzywek, gwintów i tym podobnych.
Frezarki pionowe są przystosowane do skrawania za pomocą frezów palcowych, frezów walcowo-czołowych oraz głowic frezarskich, a także frezów kątowych, kształtowych i tym podobne wymienione narzędzia nadają się do obróbki płaszczyzn, frezowania rowków o różnych kształtach i tym podobnych. Nowoczesne frezarki poziome oraz pionowe są całkowicie przystosowane do wysoko Wydajnego frezowania. Równocześnie trzeba zaznaczyć, że nowe konstrukcje frezarek mają posuwy i szybkie przesuwy mechaniczne.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Specjalny typ frezarki wspornikowej pionowej charakteryzuje się głowicą rewolwerową umożliwiającą bez każdorazowej zmiany narzędzia, przestawiać ją do kolejnej pozycji roboczej. W każdym z poszczególnych wrzecion głowicy rewolwerowej umieszczona jest inne narzędzie, zgodnie z kolejnością procesu technologicznego. We frezarkach przystosowanych do wysoko wydajnej obróbki zachodzi potrzeba zapewnienia wielkiej sztywności obrabiarki. W tym celu stosuje się dodatkowe elementy łączące wspornik frezarki z belką daje to usztywnienie frezarki jako całości i przyczynia się do zmniejszenia drgań mogących występować podczas frezowania kropka W wielu nowoczesnych frezarkach stosuje się elektryczne i hydrauliczne urządzenia sterujące do nastawiania liczby obrotów wrzeciona oraz wielkości posuwów.
Wiertarko frezarka - obróbka skrawaniem
Taka obrabiarka ma łoże, na którym spoczywa stojak w wrzeciennika, wspornik okularu i stół. Stół ma ruch wzdłużny i poprzeczny, wspornik zaś może się przesuwać wzdłużnie po łożu. W odróżnieniu od zwykłej, uniwersalna wiertarko-frezarka ma stół obrotowy, który Oprócz możliwości ruchu wzdłużnego i poprzecznego ma również możliwość obrotu wokół osi pionowej. Oprócz tego taka obrabiarka ma wrzeciennik skrętny w płaszczyźnie pionowej.
Nowoczesne wiertarko-frezarki umożliwiają wykonanie na nich całego szeregu najprzeróżniejszych rodzajów obróbek metali skrawaniem, takich jak wiercenie, rozwiercanie, wytaczanie otworów, toczenie zewnętrznych powierzchni walcowych oraz stożkowych, nacinanie gwintów, oraz z planowanie powierzchni. Oprócz tego, w zależności od posiadanych narzędzi można wykonać szereg robót frezarskich.
Narzędzia do wiertarek, wytaczarek i wiertarko-frezarek - obróbka skrawaniem
Wielka liczba różnych rodzajów robót, jakie można wykonywać na wiertarkach, wytaczarkach i wiertarko-frezarkach, sprawia, że asortyment narzędzi do tych obrabiarek jest bardzo szeroki. Wśród różnych rodzajów narzędzi stosowanych do obróbki skrawaniem na wymienionych obrabiarkach najpowszechniejsze są wiertła kręte. Wiertła o małych wymiarach średnic mają chwyty walcowe, ze względu na konieczność mocowania ich w uchwytach wiertarskich. Wiertła o większych średnicach mają chwyty stożkowe morsa. Rozwiertaki stosowane do maszynowej obróbki metali dla małych średnic otworów wykonuje się jako trzpieniowe, zaś dla wielkich średnic – jako nasadzone.
Rozwiercanie otworów odbywa się najczęściej w dwóch etapach. Pierwszy etap stanowi zgrubne rozwiercanie uprzednio wywierconego otworu, zaś drugi etap – to użycie rozwiertaka wykańczającego. Konstrukcyjne różnice między rozwiertakami zgrubnymi i maszynowymi polegają przede wszystkim na tym, że rozwiertaki zgrubne mają mniejszą liczbę ostrzy oraz inne ich ukształtowanie. Różnica między wiertarkami maszynowymi i ręcznymi polega na innym kształcie ostrzy oraz zakończeniu części chwytowej walcowej z kwadratem przystosowanym do otworów w pokrętle. Operacje wytaczania wymagają stosowania specjalnie przygotowanych narzędzi, nazwanych wytaczadłami. Pierwszy niech rodzaj służy do otworów ślepych nieprzelotowych drugi rodzaj do otworów przelotowych wreszcie trzeci z nożem dwustronnym płytowym płaskim. Narzędziami przystosowanymi do wytaczania są również noże osadzone w oprawkach, które umożliwiają równoległe przesuwanie noża względem osi obrotu oprawki.
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opolskie
Opisując różne narzędzia używane w czasie pracy na wiertarkach, trzeba wspomnieć o gwintownikach. Przeznaczeniem tych narzędzi jest nacinanie gwintów W wywierconych uprzednio otworach. Gwintownik maszynowy jest przystosowany do nacinania gwintów na obrabiarce początkowe zwoje gwintownika są obniżone w celu ułatwienia rozpoczęcia procesu skrawania. Zasadnicza część robocza gwintownika powinna zapewnić otrzymanie żądanego gwintu po przejściu narzędzia gwintującego. Część chwytowa gwintowników maszynowych jest specjalnie wydłużona, W tym celu, aby na przykład, czy gwintowaniu nakrętek umożliwić pomieszczenie na gwintowanych nakrętek, które gromadzą się na częściach chwytowych tych narzędzi. Gwintowniki ręczne w odróżnieniu od maszynowych wykonuje się kompletami.
Jeden komplet składa się z trzech gwintowników. Pierwszy z nich tylko wstępnie nacina gwint i dlatego nazywa się gwintownikiem wstępnym, drugi ma za zadanie na cięcie gwintu, lecz jeszcze nie całkowite. Ten nosi nazwę gwintownika zgrubnego. Trzeci gwintownik powinien dać zupełnie gotowy nagwintowany otwór i w związku z tym nazywa się gwintownikiem wykańczającym Dla ułatwienia rozróżniania poszczególnych gwintowników należących do tego samego kompletu gwintownik wstępny ma na części chwytowej naciętą jedną rysę, zgrubne – dwie rysy wykańczający – 3 Rysy. Gwintowniki ręczne w zasadzie nie nadają się do stosowania ich na obrabiarkach. Do nacinania lub wykańczania gwintów zewnętrznych stosuje się narzynki. Narzynki nie dają gwintów tak dokładnych jak toczenie. Narzynki stosuje się w zasadzie tylko do obróbki ręcznej, w obróbce maszynowej znajdują one zastosowanie tylko wyjątkowych przypadkach. Frezowanie frezowanie jest bardzo rozpowszechnionym sposobem obróbki powierzchni płaskich metali, który umożliwia obrabianie przedmiotów za pomocą wieloostrzowych narzędzi, zwanych frezami.
Obróbka metali skrawaniem przez frezowanie zalicza się do ekonomicznie korzystnych sposobów obróbki. W kryteriach ekonomicznych przewyższa ona szereg innych sposobów obróbki metali, a zwłaszcza struganie. Z tych właśnie powodów obróbka frezowaniem bardzo się rozwinęła i stała się po otoczeniu jedną z naj szerzej stosowanych. Wielki rozwój obróbki frezowaniem dał się zauważyć, zwłaszcza Od chwili, gdy opanowano produkcje frezów z płytkami z węglików spiekanych. Rozwój obróbki metali frezowaniem był możliwy dzięki równoczesnemu udoskonaleniu konstrukcji frezarek.
Wymagania stawiane nowoczesnym frezarkom są wysokie.
Żądamy od nich przede wszystkim, aby umożliwiały otrzymanie obrobionych skrawaniem powierzchni przedmiotu o bardzo małej chropowatości. Równocześnie chcemy, aby frezowanie odbywało się przy takich parametrach, żeby można było Tym sposobem obrabiać metal w sposób wysoko wydajny. Te wymagania oraz fakt zastosowania węglików spiekanych do wyrobu frezów zmusiły konstruktorów do zaprojektowania takich obrabiarek, aby mogły spełnić wymienione uprzednio postulaty technologów
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Wiertarki stojakowe są obrabiarkami umożliwiającymi wiercenie otworów o średnicy do 25 mm. Znajdują one powszechne zastosowanie praktycznie we wszystkich zakładach produkcyjnych. Najprostszym rozwiązaniem wiertarki stojakowej jest wiertarka słupowa, mająca nieprzesuwny mechanizm napędu wrzeciona. Znacznie nowocześniejsze i sztywniejsze od wspomnianych są wiertarki stojakowe kadłubowe. Bardzo rozpowszechnionym typem wiertarek stojakowych kadłubowych jest ich odmiana z wrzecionem wysuwanym z wrzeciennika. Wiertarki stojakowe kadłubowe są budowane w różnych odmianach, np. z przesuwanym pionowo-wrzeciennikiem wraz z wbudowanym napędem wrzeciona i mechanizmem posuwów oraz z wysuwanym wrzecionem. Istnieją również wiertarki stojakowe kadłubowe, w których pionowy posuw uzyskuje się przez przesuw całego wrzeciennika. W nowoczesnych rozwiązaniach wiertarek stojakowych kadłubowych posuwy są praktycznie zawsze mechaniczne. Omawiane wiertarki mają w końcówce wrzeciona otwór stożkowy morsa. W wyjątkowych przypadkach, w najcięższych typach wiertarek stojakowych kadłubowych, można spotkać otwór stożkowy morsa nr 4.
Wiertarki promieniowe.
Do obróbki dużych przedmiotów, których nie można położyć ani zmieścić na stole wiertarki stołowej, używa się wiertarek promieniowych. Na tych wiertarkach można wiercić otwory, w zależności od wielkości wiertarki, aż do średnicy 100 mm. Głównymi elementami wiertarki promieniowej są podstawa i słup, na którym jest podwieszone ramię wiertarki. Na żeliwnej podstawie, która jest zarazem płytą do ustawiania obrabianego przedmiotu lub pomocniczego stołu, spoczywa przymocowana obsada słupa wiertarki. W tej obsadzie jest osadzony słup wiertarki promieniowej. Ramię wiertarki może się obracać wokół osi słupa i można je również przesuwać pionowo wzdłuż jego osi. W wiertarkach promieniowych, wrzeciennik może być przesuwany poziomo na prowadnicach ramienia. W przypadkach, gdy tego wymaga obrabiany przedmiot, można stosować specjalne pomocnicze stoły wiertarskie, zwykłe lub wychylne. Odmianą wiertarek promieniowych są rozwiązania konstrukcyjne umożliwiające nie tylko obrót ramienia w zasięgu 180 stopni, ale również dodatkowo skręcenie wrzeciennika w płaszczyźnie pionowej w zakresie 90 stopni. Takie wiertarki promieniowe nazywamy uniwersalnymi.
Wiertarki współrzędnościowe.
Umożliwiają wiercenie, rozwiercanie i roztaczanie dokładnych otworów, których położenie musi być precyzyjnie określone. Są one stosowane głównie w narzędziowniach, ponieważ ich głównym zadaniem jest wykonywanie precyzyjnych narzędzi obróbczych. W niektórych wyjątkowych przypadkach, wiertarki współrzędnościowe mogą być używane do produkcji dokładnych przedmiotów, ale tylko wtedy, gdy nie jest opłacalne wykonywanie specjalnego wyposażenia dla małych serii produkcyjnych. Dzięki precyzyjnemu przemieszczaniu obrabianego przedmiotu względem wrzeciona lub odwrotnie, układ współrzędnych, wiertarki tego typu umożliwiają uzyskanie bardzo dokładnego rozstawiania otworów. Na rysunkach wykonawczych przedmiotów, które mają być obrabiane na takich wiertarkach, rozmieszczenie otworów powinno być wymiarowane według układu współrzędnych. Wiertarki współrzędnościowe są bardzo precyzyjnymi narzędziami, dlatego ich konstrukcja jest tak zaprojektowana, aby zapewnić im dużą sztywność, stabilność precyzji prowadnic, dobre łożyskowanie wrzeciona, dobre tłumienie drgań i eliminację wstrząsów.
Wiertarki współrzędnościowe wymagają dedykowanych pomieszczeń, w których zapewniona jest stała normalna temperatura, aby uniknąć negatywnego wpływu jej wahań na dokładność obrabiarki. Najczęściej przyjętą zasadą budowy wiertarek współrzędnościowych jest taka, w której przedmiot mocowany na stole obrabiarki przemieszcza się względem osi wrzeciona. Istnieją jednak inne, równie znane rozwiązania konstrukcyjne, w których to przedmiot wraz ze stołem może się przesuwać tylko wzdłuż jednej współrzędnej, a wrzeciennik przemieszcza się po belce poprzecznej. W tych obrabiarkach belka razem z wrzesiennikiem może być podnoszona lub opuszczana.
Wiertarki współrzędnościowe wyposażone są w urządzenia umożliwiające bardzo dokładne przemieszczanie stołu lub wrzeciennika obrabiarki. Dokładność ustawienia współrzędnych na wiertarce współrzędnościowej wynosi około 4 mikrometrów. Wśród urządzeń do pomiaru przemieszczeń, najczęściej stosowane są aparatury optyczne lub elektromagnetyczne. Wiertarki współrzędnościowe często są również wyposażone w precyzyjne, obrotowe stoły wychylne, co bardzo ułatwia obróbkę skrawaniem trudnych do ustawienia przedmiotów.
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opolskie
Obróbka skrawaniem Śląskie
Toczenie frezowanie Śląskie
Obróbka skrawaniem Dolnośląskie
Toczenie frezowanie Dolnośląskie
Wytaczarki
Wytaczarkami nazywamy takie obrabiarki produkcyjne, w których przedmiot ustawiony na stole obrabiarki może Być poddany szeregowi zabiegów technologicznych bez potrzeby zmiany jego zamocowania. Wytaczarki umożliwiają wykonywanie wiercenia, rozwiercania, wytaczania otworów przelotowych lub ślepych oraz planowania powierzchni czołowych. Wytaczarki buduje się o pionowej lub poziomej osi wrzeciono. Szczególnie szerokie zastosowanie znalazły wytaczarki do dokładnego rozwiercania gładzi cylindrów silników spalinowych i tym podobnych kropka dla celów produkcyjnych przemysłu samochodowego buduje się wytaczarki wielowrzecionowe umożliwiające równoczesną obróbkę kilku gładzi cylindrów. Wiertarko-frezarki. W zasadzie wiertarko-frezarki mają cechy charakterystyczne wiertarek, wytaczarek oraz frezarek kropka Z połączenia tych cech wynika bardzo Szeroki zakres robót, które na nich można wykonywać. Tak więc na wiertarko-frezarkach oprócz wiercenia, rozwiercania, wytaczania i toczenia powierzchni czołowych możemy nacinać gwinty oraz wykonywać wiele różnych prac frezarskich. W czasie obróbki przedmiot przymocowany spoczywa na stole obrabiarki. W przypadku gdy tego wymaga proces technologiczny, przedmiot mocuje się do stołu obrotowego przytwierdzonego do stołu wiertarko-frezarki. Wiertarko-frezarki dzielimy przede wszystkim według ich wielkości. Tak więc mamy wiertarko-frezarki małe, średnie i wielki. Podstawowym parametrem, według którego następuje ten podział, jest wielkość średnicy wrzeciona. Małe wiertarko-frezarki mają średnicę wrzeciona poniżej 80 mm, średnie do 160 mm, wielkie ponad 160 mm. Dalszy podział wiertarko-frezarek może być dokonany według tego, czy wrzeciennik jest skrętny, czy nie. Jeszcze inny podział tych obrabiarek można przeprowadzić, uwzględniając, czy wiertarko-frezarka ma łoże, czy Stojak jest przesuwny lub stały, czy ma wspornik z okularem i jaki ma stół, wreszcie czy zamiast łoża i stołu ma płytę.
Noże tokarskie - obróbka skrawaniem
Noże tokarskie wszystkich czterech podstawowych grup mogą wystąpić w podwójnym, różnym wykonaniu, a mianowicie jako noże zdzieraki lub wykańczaki.
Ze względu na położenie głównej krawędzi skrawającej noże mogą być prawe lub lewe. W celu rozeznania, czy mamy do czynienia z nożem lewym, czy też prawym, postępuje się w ten sposób, że wyciągamy rękę przed siebie, odwracamy dłonią do góry, kładziemy na niej nóż Tokarski do góry płaszczyzną natarcia, skierowując równocześnie ostrza noża ku sobie. Jeżeli Główna krawędź skrawająca będzie się znajdowała po lewej stronie, będzie to nóż lewy, jeżeli po prawej nóż prawy. Jeżeli obydwie krawędzie skrawające będą symetrycznie rozmieszczone względem wzdłużnej osi narzędzia, będziemy mieli do czynienia z nożem środkowym.
Niezależnie od wyszczególnionych dotychczas sposobów rozróżniania noży w technologii obróbki skrawaniem , trzeba wspomnieć o podziale na noże proste, wygięte oraz odsadzone. Jeżeli ostrze noża nie jest wygięte w lewo lub w prawo, mamy do czynienia z nożem prostym. Gdy nóż ma ostrze wygięte w lewo lub w prawo, nazywamy go nożem wygiętym. W przypadku gdy ostrze noża jest odsadzone względem jego trzonka, mamy do czynienia z nożem odsadzonym. Biorąc pod uwagę sposób wykonania noży tokarskich, możemy rozróżnić noże jednolite, noże zgrzewane z dwóch gatunków stali, noże z płytkami na lutowanymi oraz noże z płytkami zamocowanymi mechanicznie.
Noże przeznaczone do obróbki skrawaniem, zgrzewane zazwyczaj elektrycznie, wykonuje się w ten sposób, że na ostrze noża dajemy wysoko wartościową stal narzędziową, natomiast na trzonek tylko zwykłą węglową stal konstrukcyjną bliższe dane o każdym rodzaju, kształtach i zalecanych wielkościach znormalizowanych noży tokarskich podają odpowiednie polskie normy sposób użycia typowych noży tokarskich przy toczeniu zewnętrznym jest też znormalizowany.
Wiercenie i wytaczanie - obróbka skrawaniem
Jak wiemy, istota procesu skrawania przez wiercenie polega na tym, że narzędzie wykonuje ruch główny obrotowy oraz ruch posuwowy wzdłuż swojej osi obrotu w kierunku nieruchomego przedmiotu. Wiemy również, że typowym podstawowym narzędziem dla tego rodzaju obróbki skrawaniem jest wiertło kręte.
Oprócz wiercenia, można na wiertarkach rozwiercać otwory, dzięki czemu otrzymuje się mniejszą chropowatość powierzchni obrobionych oraz wyższą dokładność wymiarową. Do innych zabiegów technologicznych obróbki skrawaniem, wykonywanych należy zaliczyć pogłębianie otworów, fazowanie otworów, nawiercanie na kiełków, gwintowanie otworów, wytaczanie otworów oraz planowanie nadlewów – toczenie powierzchni bocznych lub czołowych. O ile przy wierceniu stosujemy odpowiednią dla danych warunków obróbki szybkość skrawania, to przy innych uprzednio wymienionych zabiegach technologicznych wykonywanych przy tym samym gatunku obrabianego materiału, stosuje się szybkości skrawania niższe co najmniej o połowę graniczne możliwości wiertarki wyznacza się określając maksymalną średnicę, jaką można wiercić na danym typie obrabiarki w materiale o danej wytrzymałości, stosując wiertło kręta wykonane ze stali szybkotnącej kropka Powyższe zalecenie dotyczy tylko zwykłych wiertarek, nie znajduje natomiast zastosowania w wiertarkach wielowrzecionowych. Niezależnie od typowych wiertarek istnieje szereg rozwiązań konstrukcyjnych, które łączą w sobie cechy innych obrabiarek. Dzięki temu powstały wytaczarki oraz wiertarko-frezarki, jako maszyny które mają zastosowanie w obróbce skrawaniem.
Należy jednak zaznaczyć, że w niektórych najnowszych publikacjach traktujących o obrabiarkach do skrawania metali wytaczarki nie zawsze są wyodrębnione jako osobny rodzaj obrabiarek i najczęściej są w ogóle pomijane. Klasyfikacja wiertarek, wytaczarek oraz wiertarko-frezarek. Obrabiarki w tej grupie dzielą się na wiertarki ogólnego przeznaczenia, wiertarki specjalizowane, wiertarki specjalne branżowe, wytaczarki ogólnego przeznaczenia, wytaczarki specjalne, wiertarko-frezarki. Do wiertarek ogólnego przeznaczenia zaliczamy wiertarki stołowe, stojakowe, promieniowe, wielowrzecionowe, półautomatyczne oraz automatyczne.
Do wiertarek specjalizowanych zaliczamy wiertarko-roztaczarki, wiertarki współrzędności owe, wiertarko-centrówki, wiertarki kotlarskie i tak dalej. Wiertarki specjalne branżowe obejmują wiertarki specjalne dla kolejnictwa, dla przemysłu motoryzacyjnego, dla przemysłu uzbrojeniowego, dla konstrukcji żelaznych i tym podobne kropka wytaczarki ogólnego przeznaczenia dzielą się na lekkie oraz ciężkie. Niezależnie od tego występują one jako poziome lub pionowe. Wytaczarki specjalne obejmują wytaczarki budowane dla potrzeb Kolejnictwa, dla przemysłu motoryzacyjnego, dla przemysłu uzbrojeniowego i tym podobne w grupie wiertarko-frezarek dokonujemy podziału obrabiarek na lekkie oraz ciężkie.
Wiertarki stołowe - obróbka skrawaniem
Najczęściej spotykanym typem wiertarek powszechnego użytku są wiertarki stołowe. Służą one do wiercenia małych otworów, których średnica nie przekracza 15 mm. Wrzeciono takiej wiertarki jest wysuwane z wrzeciennika. Napęd wrzeciona najczęściej uzyskuje się za pomocą pasków klinowych.
Posuwy bywają w zasadzie ręczne, a w wyjątkowych tylko przypadkach – mechaniczne. Wiertarki stołowe występują jako pojedyncze lub szeregowe. Pierwszy z nich są zbudowane w ten sposób, że podstawę ich stanowi mała płyta przytwierdzona do stołu warsztatowego. Wiertarki stołowe szeregowe stanowią zespół 2,3 lub czterech wiertarek połączonych wspólną płytą. Ta płyta łączy poszczególne wiertarki stołowe zespół obrabiarek przy obróbce skrawaniem.
Płyta spoczywa na stole warsztatowym. Dalszą odmianą wiertarek stołowych szeregowych są wiertarki, których konstrukcja polega na tym, że są one połączone nie płytą, lecz wspólnym stołem żeliwnym. Wiertarki stołowe mają gniazda w końcówkach wrzecion przystosowane do zamocowania uchwytów wiertarskich lub do bezpośredniego osadzania narzędzi w gniazdach wrzecion.
Tokarki wielonożowe
Wielkim usprawnieniem obróbki skrawania toczeniem jest stosowanie tokarek wielonarządowych. Umożliwiają one znaczne skrócenie czasu trwania obróbki przede wszystkim i części produkowanych w wielkich seriach lub masowo. Obróbka na tego rodzaju tokarkach polega na równoczesnym skrawaniu przez kilka, a nawet kilkanaście noży tokarskich. Noże toczące wzdłużnie – ich zadaniem jest obróbka powierzchni czołowych, wgłębień, zaokrągleń i tym podobne.
Tokarki tarczowe.
Tokarki tarczowe służą do obróbki skrawaniem wielkich przedmiotów o dużych średnicach, lecz o stosunkowo małej wysokości. Do takich przedmiotów można zaliczyć pierścienie, koła, tarcze i tym podobne. Ograniczenie wysokości obrabianych przedmiotów wynika z tego, że przedmioty toczone na obrabiarce tego rodzaju Są mocowane tylko do tarczy. W przypadkach długich przedmiotów musiałyby one być podpierane na przeciwnym końcu kłem konika, którego ten typ tokarki z zasady nie ma. Cechą dodatnią tokarek tarczowych jest prostota ich budowy i bardzo łatwa obsługa, wadą ich natomiast jest trudność uzyskania wysokich dokładności wymiarów oraz potrzeba bardzo dobrego wyważenia toczonych przedmiotów. Tokarki tarczowe buduje się w trzech różnych odmianach. Najczęściej spotykaną odmianą jest tokarka tarczowa z łożem wzdłużnym. Rzadziej natomiast stosuje się łożę poprzeczne, a więc o osi wzdłużnej łoża prostopadłej do osi obrotu tarczy. Wyjątkowo spotyka się tokarki tarczowe bez łoża. W obrabiarkach tego rodzaju każdy mechanizm stanowi wydzielony zespół, wszystkie zaś są osobno przymocowane do wielkiej płyty żeliwnej. Takie wyjątkowe tokarki bez łoża, zaliczane do najcięższych typów tokarek tarczowych, mają taką zaletę, że można niezależnie od potrzeb swobodnie zmieniać położenie ich poszczególnych mechanizmów, przymocowuje je śrubami do płyty żeliwnej spoczywającej na fundamencie obrabiarki. Tokarki takie są często zwane tokarkami tarczowymi płytowymi. w odróżnieniu od tokarek tarczowych zwykłych, tokarki tarczowe płytowe z zasady wyposaża się w konik.
Tokarki karuzelowe.
Tokarki karuzelowe buduje się jako obrabiarki przeznaczone przede wszystkim do obróbki wielkich elementów maszyn. Najważniejszą cechą wyróżniającą tokarek karuzelowych jest pionowa osi wrzeciona oraz poziomo ustawiona tarcza. Tokarki karuzelowe mogą mieć jeden, dwa a nawet trzy suporty, a osadzone w nich noże tokarskie mogą równocześnie obrabiać przedmiot. Pod względem konstrukcyjnym tokarki karuzelowe dzielą się na jedno oraz dwu stojakowe. Tokarki karuzelowe jedno stojakowe przeznaczone są do obróbki mniejszych przedmiotów, tokarki dwu stojakowe do obróbki większych przedmiotów. Tokarki karuzelowe jedno stojakowe mają suport boczny, który można przesuwać pionowo na prowadnicach stojaka, zaś górny można przemieszczać poziomo na prowadnicach belki. Suwak górny oraz suwak boczny można przesuwać względem suportów. Tokarki karuzelowe dwu stojakowe wyróżniają się większą sztywnością, a związku z tym znacznie lepszą wydajnością obróbki toczenia. Tokarki karuzelowe dwóch stojakowe mają najczęściej dwa suporty górne podwieszone na belce, która przesuwa się po dwóch stojakach. Suporty górne buduje się jako skrętne dookoła osi poziomych. Suport boczny zbudowany jest podobnie jak przy tokarkach karuzelowych jedno stojakowych. Wadą tokarek karuzelowych dwu stojakowych jest trudność zakładania oraz zdejmowania obrabianych przedmiotów. Nowoczesne tokarki karuzelowe mogą być stosowane do nacinania gwintów oraz do toczenia stożków.
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opolskie
Tokarki rewolwerowe.
Tokarki rewolwerowe biorą swoją nazwę z tego, że są przystosowane do użycia kilku różnych narzędzi potrzebnych do wykonania całkowitej obróbki przedmiotu, w zasadzie za jednym i jego zamocowaniem w obrabiarce. Budowa tokarek rewolwerowych jest zbliżona w kształtowaniu ich niektórych zespołów do tokarek kłowych. Najistotniejsze różnice konstrukcyjne występują przede wszystkim w suportach. Narzędzia w tokarkach rewolwerowych mocuje się w głowicy, w kolejności ich użycia w czasie obróbki. Tokarki rewolwerowe mogą mieć głowicę osi pionowej. Tokarki rewolwerowe o pionowej osi obrotu głowicy, mają głowicę sześciokątne - głowice gwiaździste. Tokarki rewolwerowe o poziomej osi obrotu głowicy mają głowice bębnowe. Pozioma oś obrotu głowicy bębnowej jest równoległa do osi wrzeciona obrabiarki. Tokarki rewolwerowe mają dwa suporty. Suport rewolwerowy niosący na sobie głowice rewolwerowa wykonuje posuw wzdłużny, zaś suport poprzeczny, posuw wzdłużny oraz poprzeczny. Do wyrobu drobnych przedmiotów stosuje się materiał prętowy, zaś półwyroby mocuje się w uchwycie tokarskim. Przewaga tego rodzaju obrabiarek nad tokarkami kłowymi polega na poważnym skróceniu czasów maszynowych obróbki oraz czasów pomocniczych. Ekonomiczność obróbki na tokarkach rewolwerowych wynika stąd, że każde narzędzie biorące udział w procesie skrawania jest zawsze uprzednio odpowiednio ustawione, zaś zderzaki ograniczają ich przesuwy. Dobrze ustawiona tokarka rewolwerowa może być obsługiwana przez przyuczonego pracownika, nie posiadającego kwalifikacji tokarza.
Tokarki półautomatyczne i automatyczne często bywają nazywane półautomatami i automatami tokarskimi. Wymienione obrabiarki są to tokarki specjalnie przystosowane do masowej produkcji drobnych elementów na przykład takich jak śruby, kołki, sworznie, nakrętki i tym podobne kropka istotną różnicą pomiędzy tokarką pół automatyczną i tokarką automatyczną polega na tym, że w pierwszym przypadku pracownik obsługujący ją uruchamia półautomat, a następnie po zakończeniu obróbki produkowanego przedmiotu, gdy obrabiarka sama się zatrzyma, zdejmuje go, zakłada nowy materiał lub półwyrób i ponownie uruchamia tokarkę półautomatyczna. W drugim przypadku automat po zakończeniu obróbki sam usuwa gotowy przedmiot, sam również zapewnia podanie nowego materiału. Na tokarkach automatycznych proces produkcyjny trwa nieprzerwanie aż do chwili gdy braknie materiału do obróbki. Półautomaty wymagają stałej obecności pracownika dozorującego, potrzebnego do włączenia i wyłączenia obrabiarki oraz do zakładania materiału przed obróbką i zdejmowania po jej ukończeniu. Tak półautomaty, jak również automaty tokarskie, wymagają odpowiedniego ich nastawienia przez bardzo wysoko wykwalifikowanych pracowników, zwanych ustawiaczami. Pod względem konstrukcyjnym półautomaty oraz automaty dzielą się na jedno lub wielowrzecionowe. Taki jest ich zasadniczy podział. Oprócz tego rozróżnia się jeszcze te obrabiarki według różnych innych kryteriów takich, jak pionowe lub poziome, zaciski mechaniczne lub pneumatyczne, stosowanie do materiału prętowego lub do ciętych kawałków materiału i tym podobne.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Noże tokarskie
Prawidłowy proces skrawania metali wymaga użycia do tego celu najodpowiedniejszych narzędzi. Typowym narzędziem używanym do toczenia jest nóż tokarski. Zakres robót tokarskich jest bardzo szeroki, dlatego też liczba odmian noży jest stosunkowo wielka. W najbardziej ogólnym podziale noży tokarskich rozróżniamy cztery podstawowe grupy: noże do obtaczania, do wytaczania, do przecinania oraz noże kształtowe. Noże do obtaczania obejmują noże tokarskie, które nadają się do toczenia wzdłużnego zewnętrznych powierzchni obrabianego przedmiotu. Nożami do wytaczania nazywamy takie noże tokarskie, dzięki którym możemy toczyć powierzchnie wewnętrzne w kierunku wzdłużnym oraz poprzecznym. Noże do przycinania służą w zasadzie do toczenia poprzecznego. Zadaniem ich jest przecięcie lub toczenie rowków o prostych regularnych kształtach w obrabianym materiale. Noże kształtowe mogą być najprzeróżniejsze. Mają one za zadanie umożliwić uzyskanie kształtowych powierzchni obrabianego przedmiotu, zgodnie z ukształtowaniem krawędzi skrawających narzędzi.
Wyposażenie specjalne tokarek jest dodawane na życzenie odbiorcy, za dodatkową opłatą. Wyposażenie specjalne poszerza zakres możliwości wykorzystania tokarek do takich robót, których w zasadzie nie dałoby się wykonać przy normalnym wyposażeniu tokarek. Typowym przykładem wyposażenia specjalnego tokarek kłowych jest uchwyt samocentrujący . Tego rodzaju uchwyty mają zazwyczaj trzy szczęki, zasada działania takiego uchwytu jest następująca. W obudowie uchwytu jest tarcza z naciętym w płaszczyźnie rowkiem spiralnym. Z drugiej strony tarcza ma uzębienie koła stożkowego, które współpracuje z trzema małymi kołami zębatymi. W rowku gwintu naciętego w płaszczyźnie na tarczy wchodzą odpowiednio dostosowane występy spiralne, podobnie nacięte na wszystkich trzech szczękach. Kręcąc za pomocą specjalnego klucza jednym z trzech małych kół zębatych powodujemy ruch obrotowy tarczy oraz równoczesne przesuwanie się wszystkich szczęk do środka lub od środka tarczy. Do wyposażenia specjalnego zalicza się również dodatkowe urządzenia, dzięki którym zmienia się zakres robót wykonywanych na tokarce. Do takich urządzeń zalicza się między innymi przystawki hydrauliczne lub pneumatyczne umożliwiające toczenie kopiowe.
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opolskie
Obróbka skrawaniem Gliwice - toczenie, frezowanie
Obrotnica umożliwia skręt sań górnych razem z imakiem różowym, co wykorzystuje się czasem przy toczeniu stożków. Imak nożowy służy do zamocowania w nim noża tokarskiego. Ruchy posuwowe suportu wzdłużnego oraz poprzecznego są wykonywane za pośrednictwem skrzynki suportowej przymocowanej do sań suportu wzdłużnego. Ręczny przesuw suportu wzdłużnego dokonywany jest za pomocą zębatki przytwierdzonej do łoża tokarki. Zębatka współpracuje z kołem zębatym osadzonym w skrzynce suportowej. Wspomniane koło zębate obraca się ręcznie za pomocą pokrętła. Posuw mechaniczny suportu wzdłużnego lub suportu poprzecznego dokonywany jest z wrzeciennika przez skrzynkę posuwów do skrzynki suportowej za pomocą wałka pociągowego.
Przy toczeniu gwintów posuw mechaniczny zostaje przekazany za pośrednictwem skrzynki posuwów i śruby pociągowej do skrzynki suportowej. Konik Tokarski, jest urządzeniem, w którym osadza się kieł w gnieździe tulei konika. Tuleja konika razem z kłem może być wysuwana pana za pomocą śruby napędzanej ręcznie. Do tego celu służy pokrętło osadzone na końcu śruby. Konik składa się z części dolnej i górnej. Dolna część konika spoczywa w prowadnicach łoża i może być wzdłużnie po nich przesuwana oraz unieruchomiona zaciskami śrubowymi.
Górna część konika może być przesuwana w stosunku do jego części dolnej w kierunku poprzecznym do osi toczenia, co wykorzystuje się przytoczeniem stożków. Niezależnie od powyższego, bardzo pobieżnego opisu podstawowych zespołów tokarki kłowej, ma ona jeszcze inne urządzenia i dodatkowe mechanizmy zbudowane z wielu elementów składowych, ściśle dostosowanych do spełniania określonych zadań.
Zależnie od rodzaju, tokarka ma odpowiednie wyposażenie. Wyposażenie tokarek dzielimy na normalne i specjalne. W skład normalnego wyposażenia tokarki wchodzą: uchwyt czteroszczękowy, tarcza zabierakowa, podtrzymka stała, podtrzymka ruchoma, kły tokarskie, koła zmianowe, klucze do śrub i tym podobne. Szczęki mogą być przesuwane dzięki mechanizmom śrubowym, od środka lub do środka tarczy.
Tarcza zabierakowa osadzona jest na końcu wrzeciona tokarki. Służy ona do przeniesienia ruchu obrotowego z wrzeciona na obrabiane przedmioty. Dodatkowym urządzeniem potrzebnym do tego celu jest zabierak prosty lub hakowy. Tarcze zabierakowe z podłużnymi otworami na zabieraki hakowe są znacznie bezpieczniejsze w użyciu, ponieważ tarcze z wystającym trzpieniem, obracając się mogą spowodować nieszczęśliwy wypadek przy pracy.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Tokarka kłowa spoczywa na fundamencie, najczęściej na dwóch podstawach żeliwnych, zwanych nogami. Bardzo długie tokarki mają trzy nogi żeliwne. Niektóre typy tokarek mają łoża bez nóg. W takich przypadkach korpusu obrabiarki, odlany z żeliwa, stanowi razem z łożem jeden element spoczywający bezpośrednio na fundamencie. W powszechnie spotykanych typowych tokarkach kłowych na nogach spoczywa tak zwana wanna na wióry i na spływającą ciecz chłodząca. Wanna Najczęściej jest wykonana z blachy stalowej, czasem zaś bywa odlana z żeliwa. Na wannie spoczywa łoże tokarki. Jest ona podstawowym elementem obrabiarki, ponieważ nie się na sobie wszystkie inne mechanizmy i urządzenia tokarki. Sztywność łoża decyduje o dokładności tokarki, a mała ścieralność prowadnic o długotrwałość i zachowania dokładności obrabiarki.
Łoża tokarek, jak również korpusy wielu innych obrabiarek, odlewa się z żeliwa szarego. Stosowanie żeliwa szarego na łoża, korpusy obrabiarek, korpusy skrzynek różnych mechanizmów umożliwia z jednej strony dogodne, tanie ukształtowanie odlewanych elementów, z drugiej zaś wykorzystanie bardzo cennej właściwości żeliwa, a mianowicie zdolności tłumienia drgań. Górną powierzchnię łoża stanowią prowadnice zapewniające dokładne przemieszczanie się sań suportu wzdłużnego oraz konika tokarki. Na łożu tokarki spoczywają lub są do niego przytwierdzone wrzeciennik, konik, suport, skrzynka posuwów i inne zespoły. Skrzynki i wrzeciennik dla tokarek lekkich i średnich buduje się odmiennie niż dla tokarek ciężkich. Tokarki lekkie i średnie mają najczęściej wbudowane na wałku pociągowym sprzęgło cierne oraz hamulec. W tym przypadku odpowiednio dobrany typ sprzęgła współpracuje z mechanizmem Nawrotnicy, umożliwiając zmianę kierunku obrotów.
Najczęściej stosuje się tylko jeden kierunek obrotów wrzeciona. Hamulce stosowane w tokarkach mają za zadanie zatrzymanie wrzeciona tokarki i zmniejszenie liczby obrotów wałków w skrzyniach przekładniowych w celu dokonania przełączenia sprzęgieł gumowych lub kół zębatych, wreszcie w przypadkach awaryjnych możliwie szybkie unieruchomienie tokarki. Rodzaje hamulców stosowanych w budowie obrabiarek mogą być różne. Często spotyka się hamulce stożkowe cierne, wielopłytkowe, szczękowe, klockowe i taśmowe. Skrzynki posuwów tokarkach zazwyczaj mieszczą się w osobnej obudowie, przytwierdzone jej do łoża lub do kadłuba obrabiarki. Skrzynki suportowe wykonuje się jako oddzielne mechanizmy w osobnej obudowie, które przytwierdza się do wzdłużnych sań suportu.
Skrzynki zawierają mechanizmy posuwów wzdłużnych i poprzecznych, posuwów gwintowych oraz mechanizmy przełączania posuwów wzdłużnych i poprzecznych. Suport tokarki składa się z sań wzdłużnych, sań poprzecznych, obrotnicy oraz sań górnych, zwanych też czasem saniami narzędziowym. Na górnych saniach spoczywa imak nożowy. Sanie wzdłużne mogą się przemieszczać wzdłuż prowadnic łoża tokarki, na których one spoczywają. Sanie poprzeczne mogą być przemieszczane mechanicznie lub ręcznie w kierunku poprzecznym do prowadnic łoża tokarki.
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opolskie
STREFA EKSPERTA - toczenie frezowanie opolskie, obróbka skrawaniem.
Mechanizmy ruchu przerywanego.
Typ maltański.
Tarcza z wycięciami na przemieszczanie wystającego sworznia dźwigni nazywa się tarczą krzyża maltańskiego. W zależności od liczby rowków w tarczy krzyża maltańskiego otrzymujemy jeden pełny obrót tarczy z dźwignią a tylko częściowy obrót drugiej tarczy. Innym rozwiązaniem mechanizmu ruchu przerywanego jest mechanizm zapadkowy, którego istota polega na tym, że na jeden pełny obrót jednej tarczy zostaje tylko częściowo obrócone o pewien kąt koło zapadkowe za pomocą zapadki. Tarcza osadzona na wale czynnym jest połączona korbowodem z dźwignią i zapadką podwyższoną na sworzniu. Korbowód wykonuje ruch ku przodowi i do tyłu, posuwając również dźwignię z zapadką. W czasie ruchu do przodu zapadka popycha koło zapadkowe o pewien kąt, zaś w czasie ruchu powrotnego zapadka ślizga się po kole zapadkowym. Oprócz opisanej konstrukcji mechanizmu zapadkowego, są one budowane w wielu różnych innych rozwiązaniach konstrukcyjnych.
Inne mechanizmy obrabiarek.
Oprócz uprzednio opisanych, najważniejszych mechanizmów spotykanych w budowie obrabiarek do metali istnieje jeszcze szereg przeróżnych mechanizmów, które mają raczej wyjątkowe zastosowanie. W tej grupie mechanizmów na szczególną uwagę zasługują mechanizmy krzywkowe oraz korbowe. Mechanizmy krzywkowe stosuje się przede wszystkim do napędu urządzeń sterujących oraz do napędu suportów w różnych rodzajach obrabiarek automatycznych. Wśród mechanizmów krzywkowych dwa zasługują na omówienie, a mianowicie mechanizmy z krzywką tarczową oraz z krzywką bębnową. Mechanizmów korbowych nie stosuje się często w budowie obrabiarek do metali, a to z tej racji, że zachodzą w nich wielkie różnicę prędkości wodzika na długości skoku. W Mechanizmach korbowych prędkość wodzika osiąga maksymalna wartość, gdy kąt zawarty między korbowodem i korbą wynosi 90 stopni.
Toczenie.
Wśród różnych sposobów obróbki metali toczenie zajmuje bezsporne pierwsze miejsce. Wynika to przede wszystkim z tego, że zdecydowanie większość różnych elementów maszyn i urządzeń ma kształty, które można uzyskać właśnie, dzięki temu sposobowi obróbki. Obróbkę skrawaniem przeważnie wykonuje się na obrabiarkach, które nazywamy tokarkami. Tokarki umożliwiają obróbkę powierzchni obrotowych. Takie jest ich podstawowe przeznaczenie. Przypadkach zastosowania specjalnego wyposażenia tokarek lub ich odpowiedniego przystosowania można na nich obrabiać również powierzchnię nieokrągłe. Konsekwencją szerokiego stosowania obróbki skrawania przez toczenie jest wielka różnorodność rozwiązań konstrukcyjnych tokarek. Na jednych tokarkach obrabia się zgrubnie wielkie i ciężkie przedmioty, na innych obrabiarkach toczy się elementy średnich rozmiarów, a na zupełnie odmiennych drobne precyzyjne części maszyn. Biorąc jeszcze pod uwagę fakt różnych gatunków obrabianych metali, widzimywielki zakres wymagań stawianych konstruktorem tych podstawowych typów obrabiarek, którzy muszą być tak zaprojektowane, aby zaspokoiły potrzeby wymagań technologicznych.
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opole
STREFA EKSPERTA - toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle, obróbka skrawaniem.
Bezstopniowa regulacja obrotów.
Bezstopniową regulację obrotów możemy uzyskać przede wszystkim, stosując napęd za pomocą silnika elektrycznego prądu stałego. Zmieniając natężenie prądu w uzwojeniu wzbudzającym, uzyskuje się bezstopniową regulację liczby obrotów. Stosunek maksymalnej liczby obrotów do minimalnej można osiągnąć w granicach 3 do 5. Taki zakres obrotów w zasadzie jest wystarczający dla pewnych typów obrabiarek. Innym urządzeniem umożliwiającym otrzymanie bezstopniowej regulacji liczby obrotów jest przekładnia cierna. Stosowanie napędów ciernych w obrabiarkach do skrawania metali w zasadzie nie jest praktykowane z powodu ich szybkiego zużywania się, przede wszystkim na powierzchniach ciernych. Szczególnym, nowoczesnym rozwiązaniem przekładni są bezstopniowe napędy hydrauliczne ruchu obrotowego. Zasada ich działania polega na tym, że silnik elektryczny napędza pompę wirnikową, która pobiera olej ze zbiornika i tłoczy go przewodem do obudowy silnika hydraulicznego i wprawia w ruch obrotowy wirnik tego silnika. Zwiększając lub zmniejszając ilość oleju w pływającego do obudowy silnika hydraulicznego, powodujemy zwiększenia lub zmniejszenia obrotów wirnika tego silnika.
Nawrotnica
Urządzenia mechaniczne umożliwiające uzyskanie zmianę kierunku ruchu nazywamy nawrotnicami. Ich najpospolitszymi odmianami są nawrotnice tylne. Nawrotnica składa się z tylnej ramy oraz kół zębatych. Pierwsze koło nie należy do na obrotnicy przecinaki jest osadzone i zaklinowane na wale.
Przekładnie gitarowe.
Przenoszenia ruchu obrotowego z wrzeciona obrabiarki na inne mechanizmy dokonać można między innymi przy użyciu przekładni gitarowej. Mechanizmami współpracującymi z wrzecionem za pośrednictwem przekładni gitarowej mogą być skrzynki posuwów, śruby pociągowe lub podzielnice. Nazwa przekładnia gitarowa podchodzi stąd, że w najdawniejszych jej rozwiązaniach dopatrywano się częściowo podobieństwa kształtów z jej ramy do gitary. Przekładnie gitarowe mogą być pojedyncze, podwójne lub potrójne. Nazwy te uzasadnia liczba pary kół zębatych mechanizmu gitary. Koła zmianowe przekładni gitarowych są rozmieszczone w ten sposób, że jedne z nich są zaklinowane na końcach wałków mechanizmów współpracujących, inne zaś osadzone obrotową na sworznia i tulejach bramie gitary. W przekładniach gitarowych dobiera się koła zębate o takiej liczbie zębów, aby uzyskać poszukiwane przełożenie.
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opole
STREFA EKSPERTA - toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle, obróbka skrawaniem.
STREFA EKSPERTA - toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle, obróbka skrawaniem.
Skrzynki prędkości oraz skrzynki posuwów.
Skrzynkami prędkości nazywamy mechanizmy obrabiarek, które umożliwiają uzyskanie zmiany prędkości wrzeciona w łańcuchach kinematycznych. Takie zmiany prędkości uzyskuje się stosując odpowiednio dobrane zespołu przekładni kół zębatych.
Dzięki temu z jednej prędkości obrotowej możemy uzyskać wielostopniowy ciąg prędkości obrotowych. Stopniowanie prędkości w skrzynkach nie jest dowolne, lecz znormalizowane. Najczęściej przyjmuje się dla liczb obrotów w ciąg geometryczny. Cechą charakterystyczną ciągu geometrycznego jest stałość wielkości spadku prędkości przy przejściu z jednej liczby obrotów na inną jej najbliższą. Innymi słowy, iloraz ciągu geometrycznego przyjmuje się taki, aby wielkość spadku między sąsiednimi prędkościami była stała według z góry przyjętego założenia jak na przykład stały spadek prędkości równy 5% lub 15%. Skrzynki prędkości, w których wrzeciono obrabiarki wchodzi jako jeden z elementów zespołu tego mechanizmu, nazywamy wrzeciennikami.
Skrzynkami posuwów nazywamy takie mechanizmy obrabiarek, które umożliwiają uzyskanie zmiany wielkości posłów w łańcuchach kinematycznych. Podobnie jak przy skrzynkach prędkości, w skrzynkach posuwów, mają zastosowanie w zasadzie analogiczne prawidłowości wielostopniowych ciągów wielkości posuwu.
Biorąc pod uwagę rozwiązania konstrukcyjne skrzynek prędkości, rozróżniamy skrzynki z kołami wymiennymi, z kołami przesuwnymi, skrzynki sprzęgłowe oraz wiele innych. Skrzynki z wymiennymi kołami zębatymi znajdują zastosowanie jeszcze tylko w skrzynkach posuwów i mechanizmach posuwowych, i to obrabiarkach specjalnych.
Firma Belmar wykonuje usługi obróbki skrawaniem w następujących lokalizacjach:
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Napędy przenoszące ruch obrotowy z wału czynnego na wał bierny, niezależnie od tego, czy go tylko przekazują, czy też przekształcają na inny ruch, nazywamy przekładniami.
Do tej kategorii urządzeń można zaliczyć mechanizmy obrabiarek stanowiące oddzielne zespoły, jak na przykład skrzynki prędkości, skrzynki posuwów, skrzynki sportowe, wrzeciennik i tak dalej, jak również proste w rozwiązaniu napędy pasowe płaskie, klinowe, łańcuchowe, zębate, zębatkowe, ślimakowe, wreszcie napędy składające się ze śruby pociągowej i nakrętki, i tym podobne. W każdym z tych mechanizmów możemy jedne z ich elementów nazwać czynnymi, inne biernymi. Pod określeniem czynnego elementu jakiegoś mechanizmu należy rozumieć element, z którego jest przekazywana energia mechaniczna na inny element, zwany biernym. W poszczególnych mechanizmach obrabiarki, zwłaszcza, takich jak skrzynka prędkości, skrzynka posuwów, wrzeciennik, współpracuje równocześnie wiele różnych elementów, które przekształcają sukcesywnie ruch z jednych elementów na drugie tworzące szereg przełożeń. Mówimy wtedy, że jest to łańcuch kinematyczny. Pod nazwą łańcucha kinematycznego należy rozumieć szereg przełożeń występujących w jakimś jednym lub kilku współpracujących mechanizmach. Iloczyn wszystkich przełożeń występujących w danym łańcuchu kinematycznym daje całkowite jej przełożenie.
Mechanizmy obrabiarek, aby proces skrawania mógł się odbywać, muszą być dostosowane, w zależności od rodzaju obróbki. Mówić o prawidłowej obróbce skrawaniem można jedynie wtedy, gdy parametry ruchu głównego i pomocniczego dokładnie odpowiadają wartością ustalonym na podstawie teoretycznych przesłanek, opracowanych dla procesu skrawania jakiegoś rodzaju metalu, i to w pewnych ściśle określonych warunkach. Gdy przystępujemy do procesu skrawania, z zasady mamy podane ścisłe dla każdego przypadku szybkości skrawania i wielkości posuwu. Nie zawsze jednak te wartości pokrywają się z tym wielkościami szybkości lub posuwów, które można uzyskać na posiadanej obrabiarce. Zachodzi więc potrzeba zbudowania mechanizmów obrabiarki w taki sposób, aby istniały najszersze możliwości największego zbliżenia rzeczywistych szybkości skrawania do wartości teoretycznych wynikających z optymalnych ustawień dla danego procesu obróbki skrawaniem. Rolę urządzeń dających możliwość wyszukania i nastawienia odpowiednich parametrów procesu skrawania spełniają specjalnie do tych celów skonstruowane mechanizmy, z których najpoważniejszym są skrzynki prędkości oraz skrzynki posuwów.
Każda obrabiarka ma pewną granicę swojej przydatności, które wynikają przede wszystkim z najmniejszej średnicy obrabianego przedmiotu lub średnicy narzędzia. Wielkość tych średnicy decydują o zakresie obrotów, jaki powinna mieć obrabiarka.
Firma Belmar wykonuje usługi obróbki skrawaniem w następujących lokalizacjach:
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opole
Skrzynki posuwów gwintowych.
Skrzynki posuwów gwintowych umożliwiają odpowiednią koordynację ruchu obrotowego przedmiotu, na którym ma być nacinany gwint, z ruchem posuwowym narzędzia. Uzyskanie możliwości nacinania gwintów o różnych w skokach, pomimo stałego, niezmiennego skoku śruby pociągowej umożliwiają właśnie skrzynki posuwów gwintowych.
Mechanizmy ruchu posuwisto zwrotnego.
Ruch posuwisto zwrotny, na przykład stołu strugarki wzdłużnej, można uzyskać między innymi za pomocą koła zębatego i zębatki. W skład takiego mechanizmu wchodzi silnik elektryczny, skrzynka prędkości z urządzeniem sprzęgłowym, najczęściej elektromagnetycznym wałek z zaklinowanym kołem zębatym, które współpracuje z zębatką przymocowaną do spodu stołu obrabiarki. Koło zębate zaklinowane na końcu wałka, obracając się na powoduje przesuwanie się względem niego zębatki, a z nią również stołu. Dwa przestawne zderzaki umieszczone z boku stołu obrabiarki umożliwiają nastawienie skoku stołu o długości l. gdy zderzak stołu napotyka dźwignie przełącznika, przełącza sprzęgło elektromagnetyczne w ten sposób, że kierunek obrotów wałka z kołem współpracującym będzie teraz odwrotny od poprzedniego, co powoduje ruch zwrotny stołu.
Mechanizm z jarzmem wahadłowym.
Mechanizmy z jarzmem wahadłowym stosuje się w specjalnych typach obrabiarek, jak na przykład w strugarkach poprzecznych. Mechanizm taki składa się z silnika elektrycznego napędzającego tarcze. Z tarczą współpracuje tak zwany kamień, który może obracać się wokół osi czopa osadzonego w tarczy. Jarzmo osadzone obrotowo na sworzniu dolnym, obejmuje swoim wycięciem kamien, drugi koniec jarzma łączy się za pomocą sworznia górnego i nakrętki z suwakiem. W czasie obrotu tarczy obracającej się razem z nią kamień wychyla jarzmo, a ono znowu powoduje, że suwak wykonuje ruch posuwisto zwrotny. W suwaku znajduje się śruba i nakrętka, które po odkręceniu zacisku umożliwiają przestawienie kamienia w kierunku promieniowym, co umożliwia zmianę wielkości skoku suwaka. Przedstawienie kamienia w kierunku promieniowym dokonuje się kręcąc pokrętłem połączonym z przekładnią kół zębatych stożkowych oraz śrubą. Po nastawieniu odpowiedniego skoku suwaka dokręcamy zacisk na suwaku.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Klasyfikacja tokarek.
Tokarki dzielą się na tokarki ogólnego przeznaczenia, tokarki specjalizowane i tokarki specjalne branżowe. Do tokarek ogólnego przeznaczenia zaliczamy tokarki kłowe, tarczowe, karuzelowe, wielonarzędziowe, rewolwerowe, półautomaty i automaty tokarskie. Pod nazwą tokarek specjalizowanych rozumie się tokarki do robót precyzyjnych, do toczenia kształtowego, wykończeń rur, obcinarki i tym podobne
Do grupy tokarek branżowych zalicza się tokarki przystosowane do produkcji pewnych rodzajów narzędzi, do obróbki walców dla potrzeb hutnictwa, części taboru kolejowego, do obróbki niektórych elementów dla przemysłu motoryzacyjnego, przemysłu zbrojeniowego i tym podobne. Niezależnie od podanego podziału na grupy, podgrupy i rodzaje , zachodzą przypadki dokonywania dalszego podziału obrabiarek na małe średnie i duże, w zależności od wielkości i charakterystycznych wymiarów. Innymi kryteriami do dokonywania dalszego bardzo szczegółowego podziału obrabiarek może być stopień jakości powierzchni, który można uzyskać w porównywalnych warunkach skrawania przeprowadzonego na obrabiarkach zaliczanych do tej samej grupy lub podgrupy.
Tokarki kłowe.
Wśród licznych typów tokarek, które spotykamy w przeróżnych warsztatach produkcyjnych, najliczniejsze są tokarki kłowe. Nazwa ta pochodzi od pomocniczych elementów wyposażenia tokarki, zwanych kłami tokarskimi, między którymi mocuje się obrabiany przedmiot.
Na tokarkach może również odbywać się procesem toczenia bez stosowania kłów, lecz w takim przypadku obrabiany przedmiot jest mocowany za pomocą tarczy osadzonej na wrzecionie tokarki. Tokarki w zasadzie umożliwiają wykonanie na nich wszystkich operacji toczenia. Tokarki dzielą się na dwa zasadnicze typy, a mianowicie uniwersalne, zwane też pociągowym i oraz produkcyjne. Różnica między tymi tokarkami polega na tym, że uniwersalne mają śrubę pociągowa umożliwiającą nacinanie dokładnych gwintów niezależnie od tego mają wałek pociągowy. Tokarki produkcyjne nie mają śruby pociągowej, lecz tylko wałek pociągowy.
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
STREFA EKSPERTA - toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle, obróbka skrawaniem.
W obrabiarkach, w zależności od ich przeznaczenia i budowy, można wyodrębnić mechanizmy lub urządzenia stanowiące pewnego rodzaju oddzielne zespoły. Do nich zaliczyć można napędy, części nośne i zespalające, mechanizmy przekładniowe oraz związane z nimi części robocze, urządzenia rozrządcze, zabezpieczające, smarujące, chłodzące, jak również wyposażenie w aparaty i urządzenia pomocnicze ułatwiające przeprowadzenie prawidłowego procesu skrawania.
Napęd obrabiarek.
Napędem nazywa się urządzenie umożliwiające nadanie ruchu jakiemuś mechanizmowi. Źródło energii napędowej obrabiarek stanowią silniki elektryczne. Dzięki nim energia elektryczna zostaje przekształcona na energię mechaniczną, A ta z kolei zamienia się w pracę skrawania. Sposób powiązania silnika elektrycznego z obrabiarkach decyduje o tym, czy mamy do czynienia z napędem jednostkowym, czy też zbiorowym. Napęd jednostkowy jest nowoczesnym rozwiązaniem mającym w tej chwili powszechne zastosowanie. Nosi on również nazwę napędu indywidualnego. Te napędy występują w trzech wersjach.
Firma Belmar wykonuje usługi obróbki skrawaniem w następujących lokalizacjach:
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opole
Pierwsza z nich stanowi silnik stojący oddzielnie obok obrabiarki, najczęściej na osobnym fundamencie. Drugim rozwiązaniem napędu indywidualnego jest silnik kołnierzowy przytwierdzony śrubami do korpusu lub obudowy danego mechanizmu obrabiarki. Trzecie rozwiązanie napędu jednostkowego stanowi specjalny silnik elektryczny, wbudowany w obrabiarkę w ten sposób, że jego wał jest równocześnie i jej wrzecionem roboczym. Jeżeli jeden silnik napędza więcej niż jedno obrabiarkę, mamy do czynienia z napędem grupowym. Napędy grupowe noszą też nazwę napędów transmisyjnych z tego powodu, że używano przy nich wałów transmisyjnych. Napędów grupowych nie stosuje się w zasadzie nigdy do nowoczesnych obrabiarek. Jeżeli można takie napędy jeszcze spotkać, to tylko w starych, prymitywnych zakładach przemysłowych. Obrabiarki, w których wszystkie ruchy otrzymujemy od jednego silnika, nazywamy obrabiarkami o napędzie jedno silnikowym. Obrabiarki w których poszczególne mechanizmy otrzymują ruchy od osobnych silników, nazywamy obrabiarkami o napędzie wielosilnikowym.
Firma Belmar wykonuje usługi obróbki skrawaniem w następujących lokalizacjach:
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Do zupełnie wyjątkowych rozwiązań w zakresie budowy obrabiarek należą napędy elektryczno-hydrauliczne oraz pneumatyczne. napędy elektryczno-hydrauliczne wykorzystują energię elektryczną przetworzona dzięki pompie napędzanej silnikiem elektrycznym na energię ciśnienia oleju. Napędy pneumatyczne polegają na wykorzystaniu energii sprężonego powietrza do wprawienia w ruch innych mechanizmów. Stosowanie napędów pneumatycznych w obrabiarkach należy do rzadkości, i to w zasadzie tylko jako napędu poszczególnych drugoplanowych, pomocniczych mechanizmów obrabiarek.
Firma Belmar dysponuje zapleczem technicznym umożliwiającym wykonywanie uniwersalnej obróbki skrawaniem metali i świadczy usługi w zakresie:
• NAPRAWY i REGENERACJI uszkodzonych lub zużytych części urządzeń i maszyn przemysłu chemicznego, energetycznego, górniczego i spożywczego typu: czopy, korpusy , koła pasowe, wirniki, tuleje, części zębate, itp.
• WYKONAWSTWA nowych (zamiennych) części lub podzespołów,
• DORABIANIA i ODTWARZANIA części (na podstawie stanu istniejącego lub zgodnego z dostarczoną dokumentacją),
• REALIZACJI indywidualnych i nietypowych zamówień.
Dysponujemy doświadczoną kadrą techniczną i odpowiednim zapleczem maszynowym w skład którego wchodzą:
• TOKARKI do obróbki gabarytów o wymiarach: długość, średnica nad suportem: (8000; 1050)mm,
• FREZARKI o powierz. roboczej stołu: (1600x3150)mm i przesunięciu: wzdłużnym, poprzecznym, i pionowym (900;
250;400)mm,
• SZLIFIERKI:
• do wałków o max. dł. i średnicy szlifowania (710; 280)mm,
• do płaszczyzn o powierzchni roboczej stołu: (1000x300)mm,
• do płaszczyzn z okrągłym stołem o średnicy zakładanego przedmiotu i stołu: (660; 630)mm,
• SZLIFIERKO-OSTRZAŁKI o powierz. roboczej. stołu (915x135)mm,
• WYTACZARKI o powierzchniach roboczych stołu (1250x1120)mm i maksymalnym przesuwie wrzeciona 1000mm,
• SZLIFIERKI do ostrzenia narzędzi (frezy),
• DŁUTOWNICE do wykonywania wpustów i wielowpustów o wymiarach stołu 300 i skoku suwaka - 160mm,
• WIERTARKI PROMIENIOWE o max średnicy wierconego otworu 50mm i wysięgu wrzeciona do 1600 mm,
• PIŁY TAŚMOWE o średnicy cięcia elementu do 300mm pod kątem 45 stopni.
Sporządzamy dokumentację dla odtworzonych części maszyn i urządzeń.
Transport urządzeń przeznaczonych do naprawy lub regeneracji ustalany jest indywidualnie.
STREFA EKSPERTA - toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle, obróbka skrawaniem.
Maszyny robocze przystosowane do skrawania metali, dzięki którym można uzyskać przedmiot o żądanych kształtach, wymiarach oraz odpowiedniej jakości powierzchni, nazywamy obrabiarkami skrawającymi do metali. Dla ułatwienia tego rodzaju maszyny robocze przystosowane do skrawania metali będziemy nazywać w skrócie obrabiarkami. Nowoczesne obrabiarki charakteryzują się przystosowaniem ich do wysokich wymagań, stawianych im w czasie trwania procesu technologicznego skrawania metali. w tej chwili nie ma tendencji do konstruowania obrabiarek o szerokim zastosowaniu, wprost przeciwnie kładzie się coraz większy nacisk na budowę obrabiarek o ściśle określonym przeznaczeniu.
Firma Belmar wykonuje usługi obróbki skrawaniem w następujących lokalizacjach:
Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle
Toczenie frezowanie Kędzierzyn Koźle
Obróbka skrawaniem Opole
Toczenie frezowanie Opole
Względy techniczne i ekonomiczne decydują o takich właśnie kierunkach rozwojowych przemysłu Budowy Maszyn a obrabiarek w szczególności. Dalszą Cechą charakterystyczną nowoczesnych obrabiarek jest możliwie szeroko pojęta normalizacja nie tylko drobnych części składowych, ale również całych zespołów. Zagadnienia normalizacji, tego niesłychanie ważnego czynnika decydującego o polityce rozwoju przemysłu budowy maszyn, z dnia na dzień idą coraz dalej. Przydatność obrabiarki do procesów technologicznych skrawania ilustruje między innymi możliwość zapewnienia takiego jej nastawienia, aby można było na niej uzyskać szeroki zakres wymaganych obrotów i posuwów niezbędnych do uzyskania potrzebnych parametrów skrawania. oprócz tego obrabiarka musi zapewnić uzyskanie wyższego stopnia jakości obrobionej powierzchni i wielkiej dokładności wymiarowej obrabianego przedmiotu. Dobre obrabiarki powinny eliminować drgania i wstrząsy.
Najnowsze konstrukcje obrabiarek coraz bardziej są zautomatyzowane, wyręczając dzięki temu człowieka i oszczędzając jego wysiłek fizyczny i koncentrację uwagi. Niezależnie od wszystkich wymagań technicznych stawianych nowoczesnej obrabiarce, powinna ona zapewniać maksimum bezpieczeństwa i w żadnym przypadku praca na niej nie może wpływać szkodliwie na zdrowie pracownika, który ją obsługuje. Te wszechstronne wysokie wymagania stawiane dla obrabiarek skrawających do metali i sprawiają, że zalicza się je do najwyższych, pod względem precyzji i jakości wykonania, rodzajów maszyn roboczych.
Klasyfikacja obrabiarek do skrawania metali.
Firma Belmar wykonuje usługi obróbki skrawaniem w następujących lokalizacjach:
Obróbka skrawaniem Gliwice
Toczenie frezowanie Gliwice
Stosując odpowiednie obrabiarki, narzędzia oraz właściwie dobrane warunki obróbki, można przeprowadzić proces skrawania dający się wykonać w granicach technicznych możliwości wybranego rodzaju obrabiarki. Poznanie klasyfikacji obrabiarek ułatwia zorientowanie się w zakresie możliwości ich właściwego użytkowania. Obrabiarki mogą być klasyfikowane według pewnych określonych kryteriów, zwanych wyróżnikami klasyfikacyjnym. Dla obrabiarek przewidziano 7 wyróżników klasyfikacyjnych, a mianowicie: podstawowy rodzaj pracy obrabiarki, jej przeznaczenie, cechy konstrukcyjne, wyposażenie, ciężar, wymiary charakterystyczne oraz moc silników. Oprócz tych wyróżników klasyfikacyjnych, obrabiarki dzielimy na dziewięć grup, każdą zaś grupę na rodzaje i na odmiany. Stosowanie klasyfikacji umożliwia również wprowadzenie pewnych ustalonych symboli, ułatwiających szybkie zorientowanie się co do rodzaju, wymiarów charakterystycznych oraz bliższych danych dotyczących zastosowania lub cech konstrukcyjnych obrabiarek.
Podział obrabiarek na grupy jest następujący:
1. tokarki
2. wiertarki, wytaczarki, wiertarko-frezarki
3. frezarki
4. piły i pilnikarki
5. strugarki wzdłużne i strugarki
poprzeczne, dłutownice, przeciągarki,
bruzdownice
6. szlifierki
7. obrabiarki specjalizowane i specjalne do
uzwojeń i uzębień
8. obrabiarki do tej chwili nie dające się
przewidzieć
9. obrabiarki kombinowane.
Obróbka skrawaniem
Firma Belmar świadczy usługi obróbki skrawaniem, toczenie, frezowanie: Obróbka skrawaniem Kędzierzyn Koźle, obróbka skrawaniem Gliwice, obróbka skrawaniem opolskie, obróbka skrawaniem Wrocław, obróbka skrawaniem dolnośląskie.
Belmar Sp. z o.o.
Projekt i wykonanie K. Bielecki
47-225 Kędzierzyn - Koźle
ul. Szkolna 15
Numer KRS: 0000140223
Numer NIP: 749-15-96-111
REGON: 531221129
e-mail sekretariat: belmar@belmar.com.pl
Tel. sekretariat: +48 77 4886238
BELMAR Spółka z o.o.